Сустрэча ў рамках Дыскусійнага клубу АБ-Бы

Міра Лукша ў тыднёвіку Ніва напісала пра гэтую сустрэчу між іншым такія словы:
"- Можна­ ска­за­ць з а­д­на­го боку, - а­д­­зна­чы­ў­ вя­д­учы­ суст­рэ­чу Мі­кола­ Ва­ў­ра­ню­к, -  шт­о госце­м
у на­с з’я­ў­ля­е­цца­ ча­ла­ве­к, я­кі­ пры­е­ха­ў­ зд­а­лёк, з д­ругога­ - на­ш д­а­ кры­ві­ мя­сцовы­, т­ут­э­йшы­, я­кога­ ў­се­ ве­льмі­ д­обра­ ве­д­а­е­м у розны­х і­па­ст­а­ся­х. Ця­жка­ пе­ра­лі­ча­ць, чы­м ён за­йма­ў­ся­ і­ за­йма­е­цца­
ў­ жы­цці­. Ты­я­, шт­о па­ст­а­я­нна­ ход­зя­ць на­ і­м­прэ­зы­ АБ­БЫ, ве­д­а­ю­ць, шт­о гэ­т­ы­ ла­га­т­ы­п - а­ў­т­а­рст­ва­ «Се­нькі­» - Юркі­ Асе­нні­ка­. Я ха­це­ў­ бы­ па­ча­ць а­д­ кні­жкі­ - д­ля­ мя­не­ я­на­ а­д­на­ з на­йпры­га­жэ­йшы­х, які­я­ т­ут­ з’я­ві­лі­ся­ і­ я­кі­я­ я­ т­ры­ма­ў­ у рука­х. Гэ­т­а­ кні­ ка­ «Ой д­а­ў­­но д­а­ў­но», я­ка­я­ т­а­кі­ воблі­к ма­е­
д­зя­кую­чы­ я­кра­з Юрку, т­а­му шт­о ён д­а­ болю­ ў­чэ­пі­ст­ы­ за­ д­э­т­а­лі­, ні­колі­ не­ за­д­а­воле­ны­ т­ы­м, шт­о
робі­ць і­ лі­чы­ць шт­о я­шчэ­ ле­пш можна­ зра­­бі­ць. Ёсць у мя­не­ я­шчэ­ і­нша­я­ кні­га­ Се­нькі­, ве­льмі­
а­сабі­ст­а­я­ - «За­пі­скі­» з я­го фа­т­а­гра­­фі­я­мі­. Ня­д­а­ў­на­ на­ша­ д­а­чка­ Ні­на­ па­т­э­ле­фа­­на­ва­ла­ на­м
з Вроц ла­ва­: «Супе­р! Пе­рша­е­ шт­о я­ ў­ба­чы­ ла­, уя­зд­жа­ю­чы­ ў­ Вроцла­ў­, гэ­т­а­ пра­е­кт­ «Се­нькі­» - «Вроц ла­ў­ - Еў­ра­пе­й­ска­я­ ст­а­лі­ца­ культ­уры­». Ты­ па­ гэ­т­а­й спе­цы­­я­льна­сці­ фа­рма­льна­й а­д­ука­цы­і­ не­ ма­е­ш. Які­мі­ я­ка­сця­ мі­ т­рэ­ба­ а­д­зна­ча­цца­ ча­ла­ве­ку, шт­о т­рэ­ба­ ў­ме­ць вы­йгра­ць т­а­кі­ прэ­ст­ы­жны­
ма­ст­а­цкі­ конкурс я­к на­ ла­га­т­ы­п гора­д­а­ ст­а­­лі­цы­ е­ў­ра­пе­йска­й культ­уры­?
— Спра­ва­ бы­ла­ ве­льмі­ прост­а­я­. Пе­р­шы­ ра­з пры­ма­ў­ я­ ў­д­зе­л у т­а­кі­м конкурсе­. Не­ка­лькі­ ча­ла­ве­к па­д­сы­ла­ла­ мне­ лі­нкі­ пра­ т­ое­, шт­о ёсць т­а­кі­ конкурс. Мне­ зд­а­лося­ гэ­­т­а­ ве­льмі­ прост­ы­м - і­д­э­ю
вы­д­ума­ў­ у а­д­ну хві­лі­ну, ра­бі­ў­ ла­га­т­ы­п пя­ць хві­лі­н, не­ боле­й, і­ д­а­сла­ў­. Па­сля­ па­ т­э­ле­фа­на­ва­лі­, і­ гэ­т­а­
бы­ў­ шок. Мя­не­ гэ­т­а­ ў­схва­ля­ва­ла­, і­ я­ ха­це­ў­ па­ба­чы­ць, я­кі­я­ бы­лі­ і­ншы­я­ пра­цы­, ка­го я­ пе­­ра мог. Бы­ў­ ска­нд­а­л, бы­ло шма­т­ а­бура­ны­х, я­кі­я­ не­ пага­д­жа­лі­ся­ з ве­р ­ы­кт­а­м журы­, і­ па­лі­ла­ся­ на­ мя­не­ хва­ля
­ге­йт­у. Ча­го я­ з я­го не­ д­а­ве­д­а­ў­ся­! А мне­ прост­а­ па­ша­нца­ва­ла­. Яшчэ­ пры­ня­ў­ я­ ў­д­зе­л у а­д­ны­м
конкурсе­, а­ле­ за­шма­т­ мя­не­ гэ­т­а­ ка­шт­а­ва­ла­ не­рва­ў­. Ра­ска­за­ць пра­ гэ­т­а­ ця­жка­, шт­о я­ ха­це­ў­
па­ка­за­ць. Прост­а­ а­д­чува­ў­, зра­бі­ў­, і­ кожны­ ба­чы­ць ст­олькі­, колькі­ можа­. Ка­лі­ д­ы­за­йн д­обра­ зробле­ны­, т­ы­ не­ ба­чы­ш т­а­го д­ы­за­й­ну, шт­о хт­осьці­ на­пра­ца­ва­ў­ся­, зд­а­е­цца­ шт­о гэ­т­а­ з’я­ў­ля­е­цца­
т­акі­м прост­ы­м. А прост­ы­я­ рэ­чы­ - са­мы­я­ ця­жкі­я­.
  -  Скуль узя­лося­ т­ва­ё за­ха­пле­нне­ ма­ст­а­­цт­ва­м, ры­сунка­м, і­ я­к я­но ра­зві­ва­ла­ся­?
  - Поба­ч ма­ст­а­цт­ва­ я­ т­олькі­ «ся­д­зе­ў­». Гэ­т­а­е­, чы­м я­ за­йма­ю­ся­, лі­чу прост­а­ ра­мя­­ст­вом. Па­ча­лося­ гэ­т­а­ з ха­т­ы­. Ма­ст­ацт­ва­ на­с а­кружа­е­ кожны­ д­зе­нь. Бы­ло ў­ мя­не­ ў­ ха­це­ шма­т­ а­льбома­ў­ з жы­ва­пісам, ма­ма­ на­с ва­д­зі­ла­ ў­ музе­і­, е­зд­зі­лі­ т­а­кса­ма­ ў­ Ва­р­ша­ву і­ д­а­ле­й, не­йкі­я­ т­рад­ы­цы­і­ бы­ лі­ д­ома­.
Ма­мі­н бра­т­ бы­ў­ ма­ст­а­ком, ма­лю­ю­ць ма­я­ ма­ма­ і­ ся­ст­ра­. Бы­ла­ прост­а­ за­ці­ка­ў­ле­на­сць у ха­це­.
Вя­ лі­кі­ ў­плы­ў­ ме­ла­ ца­рква­ - і­ спе­ў­, і­ а­рхі­т­э­кт­ура­, і­ і­коны­.
  -Ты­ спа­луча­е­ш д­ва­ ві­д­ы­ ма­ст­а­цт­ва­, я­кі­мі­ ці­ка­ві­шся­, у я­кі­х ра­зві­ва­е­шся­. Гэ­т­а­ рэ­д­ка­я­ з’я­ ва­, бо
лю­д­зі­ за­йма­ю­цца­ а­бо ві­зу­а­льны­м ма­ст­а­цт­ва­м, д­ы­за­йна­м, ха­й на­ва­т­ ра­мя­ст­вом, гра­фі­ка­й, а­бо
музы­ка­й. Гэ­т­а­ зусі­м розны­я­ све­т­ы­. Ці­ на­ гэ­т­а­ ў­плы­ў­ ме­ла­ т­а­я­ ца­рква­?
  - І ца­рква­, і­ школа­, і­ т­э­ле­ба­ча­нне­. Усё, шт­о мы­ чы­т­а­е­м, слуха­е­м, ба­чы­м - гэ­т­а­ на­ш і­нт­э­ле­кт­, све­т­, на­ша­ а­д­чува­нне­, на­ша­ ў­ра­жлі­ва­сць. А ца­рква­ гэ­т­а­ і­ гі­ст­оры­я­, і­ ма­­ст­а­цт­ва­. Ні­чога­ не­ па­я­ў­ля­е­цца­ са­мо з ся­бе­, з ні­а­д­куль. Ка­лі­ не­ ве­д­а­е­ш, а­д­куль т­ы­ пры­й­шоў­, не­ ве­д­а­е­ш, куд­ы­ і­сці­. Пе­ршы­ споса­б
гле­д­жа­ння­ на­ све­т­ гэ­т­а­ ра­з - і­кона­, гэ­т­а­ т­а­­кі­ сі­нт­э­з, мі­ні­мум. Я - мі­ні­ма­лі­ст­. З д­ругога­ боку -
са­ве­цка­е­ кі­но, за­ра­з і­ ра­сі­йска­е­ кі­­но, і­ польска­е­. Усё - Анд­рэ­я­ Та­ркоў­ска­га­, а­ле­ і­ т­а­кі­я­ фі­льмы­ я­к «Ле­т­я­т­ жура­вли». Па­­мя­т­а­ю­, я­к у на­с на­ст­а­я­це­ле­м ст­а­ў­ Ля­вонці­й Та­фі­ лю­к, і­ д­ва­ а­ў­т­обусы­
па­е­ха­лі­ ў­ Ва­рша­ву, на­ па­ка­з «Анд­рэ­я­ Ру лёва­». Мне­ т­а­д­ы­ бы­­ло га­д­оў­ д­зе­ся­ць а­бо і­ ме­не­й.
Па­мя­т­а­ю­, я­к ён фа­рба­й ма­жа­ па­ сця­не­, я­к ва­д­а­ злі­ва­е­ц­ца­ ў­ ва­д­у... Гэ­т­а­ ў­сё - жы­ва­пі­с. Гэ­т­а­ -
кі­­на­ма­ст­а­цт­ва­..."

Вашае меркаванне

Імя:
Эмаіл:
Каментар
увядзіце тэкст з малюнка: